Perkembangan Kognitif
ØKanak-kanak prasekolah berada di dalam tahap perkembangan pra-operasi .
ØKanak-kanak yang berumur di antara 3 & 4, mereka sedang mengembangkan beberapa kebolehan kognitif yang sangat mengagumkan dan mereka tidak sabar untuk menunjukkan kebolehan tersebut dengan kanak-kanak lain serta orang dewasa.
ØSatu perkara yang perlu diingatkan ialah bahawa kanak-kanak ini adalah egosentrik; mereka mempunyai kesulitan melihat perspektif orang lain dan sering tidak fleksibel dalam kepercayaan mereka.
Pemikiran simbolik dan Intuitif
Semasa peringkat pra-operasi, kanak-kanak membuat peralihan dari simbol primitif kepada simbol-simbol dan tanda-tanda yang lebih canggih.
—Setengah tahun pertama tahap pra-operasi dipanggil ‘substage’ fungsi simbolik. Peringkat ini berlangsung dari usia kira-kira 2-4. Pada peringkat ini, kanak-kanak membina keupayaan untuk mewakili objek menggunakan objek atau simbol lain.
—Representasi (perwakilan) membuat satu perkara berdiri dengan yang lain. Kanak-kanak sering melakukan ini menerusi permainan berpura-pura. Kanak-kanak itu boleh berpura-pura bahawa kayu adalah kuda kerana dia gallop sekitar bilik berpura-pura menjadi koboi. Permainan imaginasi ini harus disokong sebanyak mungkin.
—Perwakilan ini akan membawa kepada penggunaan simbol yang lebih canggih dalam ‘substage’ pemikiran yang intuitif yang kita akan lihat di tadika (Inhelder & Piaget, 1958;
Piaget, 1959).
—Substage’ kedua peringkat pra-operasi ialah "pemikiran intuitif".
—Semasa kanak-kanak berumur 4-7, mereka telah membangunkan rasa pemikiran rasional, ia merupakan kebanyakannya mengikut gerak hati di dalam alam semula jadi, bukannya didasarkan pada logik.
—Dalam erti kata lain, kanak-kanak itu tidak bimbang sama ada jawapan itu adalah logik, tetapi ia adalah penjelasan yang dia dapat memahami.
—Kanak-kanak mahukan penjelasan, tetapi mereka cenderung untuk berfikir secara intuitif lebih daripada secara logik. Telah banyak kali, yang mana digambarkan keajaiban kepercayaan.
PENGEKALANConservation)
oUntuk kanak-kanak benar-benar memahami kemalaran bilangan dan kuantiti, mereka perlu untuk memajukan keupayaan untuk memulihara.
oPemuliharaan pada dasarnya adalah pertempuran antara pemikiran mengikut gerak hati dan pemikiran logik di dalam kanak-kanak itu.
oUntuk melihat proses ini, kanak-kanak itu harus dibiasakan dengan situasi di mana logik dan intuisi adalah bertentangan.
o Salah satu tugas pemuliharaan pertama itu kanak-kanak dapat betul melengkapkan pemuliharaan tugas nombor.
oPembinaan ini biasanya berlaku pada tahun-tahun prasekolah dan merupakan penting untuk penggunaan nombor kanak-kanak dalam matematik yang kompleks.
oKamii (Kamii &National
Association for the Young Children, 1982) menyatakan bahawa kepentingan konsep ini tiada dalam fakta bahawa bagaimana kanak-kanak menyelesaikan masalah tersebut, tetapi kita hanya bertanya-tanya “ bagaimana kanak-kanak belajar nombor?”
oPada masa yang sama, otak kita akan membuat penyediaan (prewired) untuk pembelajaran matematik, konsep matematik yang sebenar akan dibina melalui interaksi dan rangsangan persekitaran.
oKanak-kanak mungkin dapat mengira sebelum membina pemuliharaan, tetapi ia adalah diperlukan susunan untuk mereka yang sebenarnya penggunaan proses matematik seperti penambahan.
Kedudukan pusat (Centration)
üKedudukan pusat adalah kecenderungan kanak-kanak untuk memberi tumpuan kepada satu aspek sesuatu objek atau situasi sahaja semua yang lain.
üBerikut adalah huraian eksperimen lain Piaget dijalankan dengan kanak-kanak berusia 4 dan 5 tahun.
i.Guru menyampaikan kanak-kanak dengan dua
gelas kecil, A dan B, saiz dan bentuk yang serupa.
Setiap gelas diisi dengan jumlah air yang sama
banyak.
ii. Guru meminta kanak-kanak untuk mengesahkan
kesaksamaan dengan bertanya "Adakah jumlah air
dalam setiap kaca adalah yang sama?"
iii.Jika kanak-kanak mengatakan tidak, maka guru
menyesuaikan tahap sehingga kanak-kanak
bersetuju bahawa jumlah yang sama.
iv.Seterusnya, B dikosongkan ke dalam segelas
berbeza berbentuk C, manakala A ditinggalkan.
v.Kanak-kanak 4 -5 tahun biasanya menyimpulkan
bahawa kuantiti air telah berubah, walaupun
mereka tidak pasti telah dikeluarkan atau
ditambah.
vi. Jika C kaca kurus tinggi, mereka akan
mengatakan bahawa terdapat "lebih banyak air
berbanding sebelum ini" kerana "ia adalah lebih
tinggi"atau bahawa terdapat kurang air kerana "ia
adalah nipis".
vii. Mereka "centrate" pada salah satu daripada
semua aspek ini daripada kaca, lebih baik daripada
menyedari bahawa salah satu "lebih tinggi dan
skinnier" dan yang lain adalah "pendek dan
gemuk."
Ini seringkali dipanggil "eksperimen" pemuliharaan
isipadu dan menunjukkan centration pada kanak
kanak.
—Dalam demonstrasi ini kanak-kanak itu memberi
tumpuan kepada sama ada ketinggian ataupun
kelebaran gelas tetapi tidak kedua-duanya dan, oleh
itu, tidak mampu memulihara kesaksamaan cecair
dalam setiap gelas.
—Dalam erti kata lain, apabila jumlah cecair yang
sama dituang ke dalam gelas tinggi, kurus, kanak
kanak itu memberi tumpuan kepada hakikat
bahawa kaca itu adalah skinnier (Inhelder & Piaget,
1958;
Piaget, 1959).
